Asjer Karo

Książe: Cienie to stworzenia będące twoją złą stroną. Dążące do zniszczenia ciebie i uwolnienia się. A wtedy są one potężnymi istotami. Elitarny Oddział do zwalcza Cieni zajmuje się usuwaniem tych, które zniszczyły swych właścicieli.

Księże: Nie myl Cieni z Catunami. Catumy są mniej agresywne niż Cienie. Pozatym Cienie to wasze złe, drugie ja. On jest tobą a ty jesteś nim. Razem tworzycie jedność. Catumy to ucieleśnione grzechy, bardzo rzadko można je spotkać.

Książe: Hm. Widać że ty wszystko kręcisz. Po pierwsze nie mogła wypowiedzieć się na twój temat bo gdy tylko przybyła do pałacu, została zabrana na leczenie. Dlaczego? Spytaj jej się samej. Po drugie to ja wydałem rozkaz, abyś się nie zbliżał do niej. Nie chcę żadnych wymian ciosów z waszej strony, dlatego przez jakiś czas nie będzie mogli do siebie podchodzić. Nie zabroniłem wam jednak się spotykać czy rozmawiać. Zapamiętaj to. Po trzecie nigdzie cię nie wsadzimy, bo wtedy jakbyś miał się obronić przed swym Cieniem? Właśnie po to tu jesteś. Aby obronić się przed swym Cieniem i pokonać go i móc w spokoju wrócić do swego świata. Mam nadzieje że zrozumiałeś, ja już więcej czasu poświęcić ci nie mogę. Shino.
Shino: Tak Książę?
Książe: Będę musiał z tobą porozmawiać, przydzielę kogoś, aby oprowadził Andrzeja po pałacu. Spotkajmy się w Wieży. *Shino kiwnął głową, a Książe odszedł. Po drodze Książe wydał jednemu z ochroniarzy rozkaz, aby zawołał kogoś, kto zna się na pałacu. Nie mineło, zbyt dużo czasu a strażnik powrócił i wrócił się do Shino i Andrzeja.*
Strażnik: Nominar czeka za dźwiami wejściowymi.
Shino: Lepiej idź i przejdź się po pałacu, przy odrobinie szczęścia, może spotkasz swą towarzyszkę. *Czerwono włosy męźczyzna odszedł w tym samym kierunku co Książe, a ty zostałeś sam - nie licząc strażników - w sali tronowej.*

*Gdy tylko wyszłeś z sali tronowej usłyszałem ochrypły głos.*
???: Ej ty tam! Ty zapewne jesteś Andrzej.

*Widzisz że nadchodzi Szkrzat.*
Nominar: No to świetnie, Nominar jestem. Mam cię oprowadzić, co? Gadaj gdzie chcesz iść.

Nominar: Dobra, to chodź. Postaraj się nadążyć. Hehehe... *Skrzat zaczął iść w stronę wyjścia... bardzo szybko. No cóż, jak się ma małe nóźki, to jak można isć wolno? Wypadało by za nim potruchtać, bo ci zniknie z oczu zaraz.*

*Gdy wkońcu doszliście, Nominar się zatrzymał i spojrzał na ciebie.*
Nominar: No to gdzie chcesz? Jezioro czy wogóle zwiedzamy pokolei?
*W oddali zauważyłeś nikogo innego jak Natę wraz z tamtym męźczyzną, który was uratował. Byli odwróceni do ciebie tyłem i szli powoli.*

Nominar: Aha. Zazdrosny? A zresztą. Chodź. *skręcił w inną aleję, idą w stronę ozdobnego łuku po którym pneła się biała róża.*

Nominar: Czy ja wiem. Z Krasnoludami po północy łatwo nie jest w karczmach. Szczególnie gdy gorzałkę dają. *idziecie dalej, aż znów trafiacie na rozwidlenie, jedna z dró prowadzi do ładnej białej bramy na której widnieją systemy gwiezdne a druga skręca las. Całkiem zadbany las. Nominar spogląda na białą bramę.*
Nominar: Ah. Gaj Uzdrowienia. Wspaniałe miejsce. I jest tam prześliczna uzdrowicielka. Młodziutka. Córa Gwiazd. Ah... *Trochę się rozmyślił, ale szybko wrócił na ziemię.* Eh. Szkoda tylko że jestem Skrzatem. Chociaż Elfki też przystoje, ale te przeżydłe Elfy nikomu ich nie dają. Jak Krasnoludy. Dlatego się śmiejemy że Elfy to ewolucje Krasnoludów. Hehe...

Nominar: Niebieskie wiesz. No oczywiście że normalne. Ty... *Pomysł mu wskoczył do głowy* A może pójdziemy do Gaju Uzdrowienia? Raz, dwa by wyleczyła twoją ranę. Przeszedłeś już Próbę Spektrum? Wiesz jakim Spektrum władasz? *Patrzy się na ciebie, ciągle stojąc na rozwidleniu.*