Asjer Karo

W takich ciemnościach? Nie ma mowy. Pozatym zaczynasz panikować. *zaczynam mysleć*
Może sprawdzimy coś? Chodzi o tą wiadomość.

*powoli podeszłam do szafy z lustrem* Zamierzam zamknąć oczy i otworzyć te dzwi. Chyba to jedyne dobre rozwiązanie.

Ja p... Zaczynasz mnie na poważnie irytować. *Zamykam oczy i otwieram szafę. Otworzyłam oczy, ale nic. Już miałam stracić nadzieje, gdy z wnętrza szafy wydobył się zimny wiatr oraz zaczeły wychodzić długie macki, które zaczeły oplatać zarówno twoją jak i moją nogę. Spojrzałam do szafy. Wewnątrz zauważyłam nienaturalnie duży uśmiech i czerwone oczy. Ty tego widzieć nie mogłeś. Nim się obejrzeliśmy, zastaliśmy wciągnięci do środka. Wylądowaliśmy na polanej w ciemnym lesie.*
Jednak wiedziałam że ta kartka coś znaczy! *Chciałam wstać ale naprzeciwko mnie stał dziwny stwór. Miał czarną sierść, oraz czaszkę lisa na głowie, z oczodołów świeciło czerwone światło. Miał również dziewięć ogonów. Natomiast na przeciwko Andrzeja stał człeko-podobny stwór, z nienaturalnym uśmiechem oraz czerwonymi oczyma. Miał również ogon zakończony kolcem. Oraz dwoje długisz spiczastych uszu.*

*Twoją drogę zagradza dziwne człeko-kształte coś wyciąga pazury i uderza cię z całej siły policzek, zadając ci głębokie rany. Siła spowodowała że poleciałeś do tyłu i gdyby nie to że ja siedziałam i natarfiłeś na mnie, to byś poleciał do tego liso-podobnego stwora.* Ja o niczym nie wiedziałam, pierwszy raz tu jestem cholera! *Zauważyłam że stwór naprzeciwko mnie otwiera paszczę - chodzi o tą czaszkę - ukazują szereg białych zębów.*

*Już miałam coś powiedzieć, ale widząc na sobie zwrok liso-podobnego stworzenia, zamknełam usta. Nie wiem czemu nie mogłam się poruszyć. Natomiast ten człeko-podobne coś spojrzało na Andrzeja i otwierając usta, wystawił nadnaturalnie długi język. Sprężył się gotowy do skoku i wyciągnął pazury. Natomiast liso-podobne coś skoczyło i zanim cokolwiek zdąrzyłam zrobić uderzyło mnie swymi ogonami z całej siły, posyłając pod drzewo. Spojrzało się na ciebie, a drugi stwór skoczył na Adrzej, przybijając go do ziemii mocno. Liso-podobne coś rzuciło się w kierunku dziewczyny, otwierając paszczę. Zacineło by prawdopodobnie szczękę na jej szyji, gdyby nagle by się nie zatrzymał i zasyczał z bólu. Jego czaszka pękła w kilku miejscach, od pocisków. Wysoki, dobrze zbudowany męźczyzna, celował białym pistoletem prosto w stwora. Miał na sobie okulary z czarnymi szkłami, brązową skórzaną kurtkę oraz czarne spodnie. Był bladej cery, oraz miał krótkie czarne włosy. Szybkim ruchem wyciągnął drugi z pistoletów i wytrzelił cztery razy w stwora, który trzymał mocno Andrzeja. Oba potwory zasyczały na przybysza i uciekły w las. Męźczyzna schował broń, obrócił się w stronę nieprzytomnej dziewczyny i kucnąwszy zbadał jej puls. Coś powiedział pod nosem, poczym wziął ją na ręce. Obrócił się w stronę Andrzeja i chłodnym głosem powiedział.*
???: Idziesz ze mną.

???: Poznań? Gdzie to? *Męźczyzna zaczął kierować swoje kroki na północ*
???: Chodź lepiej, jeśli nie chcesz zostać przez nich zeżarty.

???: Ah, wy to Inni to wszystko wyjaśnia. *uśmiechnął się pod nosem.* Obecnie jesteśmy w Lesie Pustki. W Shanzengel. *Spokojnie szedł dalej.*

???: I tak nie zrozumiesz. *Na twoje pytanie na temat Natalii, spojrzał na ciebie z pogardą.* Lepiej dla niej że straciła przytomność, nawet gdyby jej nie straciła i tak by nie mogła się poruszyć. A z tobą będzie tak samo zaniedługo. *Spojrzał na twoją głęboką ranę na policzku.*

*Czujesz że słabniesz a twoje nogi odmawiają ci posłuszeństwa. Zauważa to męźczyzna, który zatrzymuje się.*
???: O tym mówiłem. Zaczyna się. *Zagwizdał a na jego ramieniu wylądował ogromny kruk.* Leć poproś o wsparcie. *Kruczysko zakrakało i wzbiło się w powietrze, lecąc na północ.*

???: Polska? Co to? *Spojrzał się na ciebie, podczas gdy ty nie mogłeś już ustać.*